میشود دستت را بدهی تا باهم برویم انجا که همه باغ است و بهار همه گلهاست ببار ای عزیزم برگرد از میان ره اوازه و خواب خویشتن را دریاب ادمی را که اسیر است بیاب ////// بین این مهره و پیچ بین این ساختمانهای بلند اما هیچ بین این مزرعه دوز و کلک بین این چرخ و فلک بین این اهن و فولاد و صدا اینهمه اتش و دود و گرما ادمی زندانی است ادمی خوب پر از مهر و وفا پر از انسانیت و لطف و صفا میشود ستت را بدهی تا باهم ؟ گل نازی که کنون بسته شده تشنه و خسته شده اب دهیم تا مگر باز شود خنده کند

تا به نزدیکی صبح

تا به نزدیکی صبح

تا به نزدیکی صبح

می تازم

تا که بوی سم اسبان قی آلوده و پیر

ندهد آزارم

خواهم از خانه برون تاختنی

چونکه از خویش ندیدیم خیری

بجز از ماندن و راکد شدنی

بجز از سوختن و ساختنی

            *          *

تو هم امروز مکش آه و بیا

شاید آن باور پوسیده شکست

شاید ار

افق روشن فردا بینی، وهم ترا

آن خیالات چو زنجیر گسست

            *          *

هست پیری و هنوز

عرصه کشتی این عالم را

ناخدائیست شریف

که بود با غم طوفان تو امروز حریف

            *          *

من از آن نسل عجیبم، که به تو

خواهم آموخت که در هر گرداب

میتوان رفت به فن جهد کنان

شاعران سپیده

بگذارید شاعران سپیده بیایند

 و مروارید های سینه شان را   به ساحل نشینان فقیر ببخشند 

بگذارید ستاره ها نزدیکتر بیایند

باید بدانها فرصت تابیدن داد 

و به پیام آوران دین و دانش فرصت زندگی 

بگذارید گوشهای شما بشنود 

ایات هدایت و نور را

 و چشمهایتان ببیند

تشنگی و شوررا

نفرین بر آنان که آشوب را بر سر سفره مینشانند

سرو ها بیخبر نیستند اگر چه ساکت

 و گرگها بی خطر نیستند اگر چه سیر

تا قدس زندانی است   ... انسانیت در التهاب دست و پا میزند ......

بگذارید گرگها بروند و از جلو چشمان ما دور شوند ..

خدا کند مسیح از آسمان فرود آید و 

پیروان دروغینش را در نیل غرق کند 

 امریکا یا اسراییل وهمه  ستمگران  تاریخ  را

آزاد  و  معصوم

دلم  میخواست  به  همه  بستنی بدهم  تا  کامشان  شیرین  باشد  و  دلشان  خنک

  و آنوقت  مبلمانی  که  با  کمال  مسرت  روی  ان  بنشینند

 و  مردم  را  به  باغی  ببرم  که  گلهای  آن  بهشتی  زیبا  و  افسانه  ای  باشد

و  به مردم  ثروت  قارون  ببخشم تا ببینم باز  هم  حاضر  میشوند  گناه  کنند  ?

اما  بیشتر  از  همه  اینها  دلم میخواست آزاد  و  معصوم  باشم پاک  و  با  عفت  آزاد  و  رها  

بسم الله الرحمان  الرحیم  

برای  فدوی  طوقان  شاعر  فلسطینی

ای  سرزمین  شعله  ور  مظلوم

ای  سرزمین  سنگریزه - در  برابر  طاغوت  

دولت  سرای  سینه  مردم  پناهتان

تاریخ  گفته  است  

طوفان  سینه هاست  که بر باد  میدهد

آن  پرچم  توهم    دشنامهای  زشت  

ان  پارچه ی روایت  گستاخ  شرمناک