دیده  بودی  که  چسان  

عطر  غزل  می  پیچید  

به  فضا  های  بلند

  همه  جا عطر   صداقت همه  جا  نور  امید

دور  از  دیو  سپید

   دل  و  دست  همه  گرم   دور  از  رزن  و  پندار   پلید

  چه عجب  این  همه  پندار   پلید

  همه  گشتند   شهید  

-***

دیر بازی   است   مستان  خفته  است  

سرد  و  نا  باور  و  نا   بارور  است

   و  غزلها  کو  چید

مرد  میدان  و  قناری

رفتند   

  دوره شق   رمانتیک  شده

غزلم  خسته  به  خواب  است  اسیر

   باید  امشب  بروم

تا  مگر  صبح  بجایی  بر  سم  

نا  خدا  کیست؟کجاست ؟

ای مردم مردم 

 وام دارم به چمن

چه کسی وام مرا خواهد داد

همه کس میداند سرو و سپیدار چمن

   سالها هست به انها مقروضم 

******

ای مردم چه کسی میداند

وام سنگین مرا به 

من به هر دشتی ، صحرایی

کوهی و اهویی مقروضم

در نظر بازی خود

به پر شاپرکی ، چلچله ای 

چشمی و گیسویی   مقروضم

 من به نر گس به بنفشه ،   گل سرخ

من به هر یاسمنی نسترنی مقروضم 

 من به هر رعنایی 

به نسیمی ،سخنی ، اوایی 

من به شما مقروضم

ای قدمهلتان مردانه

 ای محبتها تان افسانه 

چشمتان یک دنیا معنی 

من به شما مقروضم 

******

چه قدر سخت است این مدیونی 

زیر   باری   سنگین کمرم میشکند 

 بازوانم بی جان

اشک راه بصرم میشکند

*****

من مقروضم   به یکی پرتو نور

من به هر سنگ    صبور

 من به خورشید و ستاره

 من به قمری و قناری به همه مقروضم 

 چه کسی   وام مرا خواهد داد