حسین  جان

 پس  ا ز  تو   نا م  یوسف  در  تاریخ  نمیدرخشد

   تاریخ  تو  تاریخ   زندگیست

و  کربلای  تو  خلاصه  تاریخ                                         

 حسین جان   

تو  امید  پا  برهنگان  اعصاری

 پس   از  تو  تمامی  ظالمان  از مظلوم  میهراسند

  چرا  که  تو  ثابت  کردی

  معادله  حق  پیروز  است  نه  مجادله   زور- (مهرداد   عزیز  آبادی)

ز سرما گر چه اشک از گونه می بارید

ز سوز باد های سرد حتی مرد مینالید

شب و تاریکی و سر در گریبانی 

و کاج   سبز در بین درختان باز تنها بود

شبان تاریک و سرد و وجشت اور بود و   طولانی 

یتیمی در خیابان پرسه میزد

حرتش   سوزش ، تماشا بود

یا در یاد بابا بود

شبی   دور از سحر ، افسرده ،   سرد و یخزده خلوت 

ستاره ی اسمان و ماه در زندان نیلی بود

دو گونه ی اسمان هم جای سیلی بود

و   شلاقی که هردم بر تنش میخورد

و فریادش که بر میخواست

زمستان بود

باتو میخندم اما نه از دل

تو شبی شب ولی بی ستاره

تو دروغی دروغی   دوباره 

چشم   تو بی فروغ و دلت سرد

جسم   زیبا وز جان بد قواره

ابر اندیشه ات پاره ،پاره

            *****

با تو میحندم اما نه ازد ل 

از تو رنجیدم ای   تک گل   زرد

بسته دیگر به میلت عزیزم

زو دتر از سیاهی تو بر گرد

تا   نراندم تراو نشد   طرد

*******

با تو دیگر نه   صلح و صفایی

سینه من کویری    ز نفرت

کاشتی در دلم چمند سا لی 

خار و زخم و دروغ و مرارت 

نیست در ایندلم شاخه ای از

گل خوشبوی و رنگ محبت

*******

ما چو سگهای وحشی و   زشتیم

کلبه زندان و کودک گروگان

من به تو احتیاجم فقط عشق 

تو به من احتیاجت فقط نان

این نشد زندگی رنج و حرمان

*********

گلی اما گلی ز مردابی 

کشتی ای در گلی   نه در ابی

مجلسی مجلس عزای منی

 گر چه   سر   در کنار میخوابی 

بهر گوران شکوه مهتابی 

ای مردم مردم 

 وام دارم به چمن

ه کسی وام مرا خواه د داد

همه کس میداند سرو   سپیدار چمن

   سالها هست به انها مقروضم 

******

ای مردم چه کسی میداند

وام سنگبین مرا به 

من به هر دشتی ، صحرایی

کوهی و اهویی مقروضم

در نظر بازی خود

به پر شاپرکی ، چلچله ای 

چشمی و گیسویی   مقروضم

 من به نر گس به بنفشه ،   گل سرخ

کن به هر یاسمنی نسترنی مقروضم 

 من به هر رعنایی 

   به نسیمی ،سخنی ، اوایی 

من به شما مقروضم

ای قدمهلتان مردانه

 ای محبتها تان افسانه 

چشمتان یک دنیا معنی 

من به شما مقروضم 

******

چه قدر سخت است این مدیونی 

زیر   باری   سنگین کمرم میشکند 

 بازوانم بی جان

   اشک راه بصرم میشکند

*****

من مقروضم   به یکی پرتو نور

من به هر سنگ    صبور

 من به خورشید و ستاره

 من به قمری و قناری به همه مقروضم 

 چه کسی   وام مرا خواهد داد