شب    عید است   دلت   را بتکان

   فرشها   سنگین است 

 فرشها را شستی ؟ با چه وسواسی

همه   زاویه ها را شستی

 خانه و فرش و بساط

   در و دیوار و زمین

 استکان دل تو مثل بلور اسست و   طلا  

هیچ   یادت نرود   شستنی میخواهد

دستمالی به سرو سینه بکش

ماهی قرمز ان تنگ بلور

   عاقبت میمیرد

****

شب عید است دلت را بتکان

گرد گیری کن از این خانه دل

خوب   جارو بنما

   هر چه غم و غصه و خشم است در ان

   سیر   یا سرکه طرفدا ندارد اینجا

یا   سماق و سنجد

 همه تشریفات   است

لیک شیرینی و اجیل مجالی   دارد

   همگی   مشتری شیرینی اند

سمنو هم اینجا

 ابرویی   دارد

****-*

سفره هفت مجالی   دارد

گاه    یک  هفته  دو  هفته  بر  پاست

میشود   سبزی  خشک

   سفره  میگردد  جمع

 پس  چه می ماند؟    شمع

آینه ماند  و  قران  و  عمل

شب   عید  است   زمین  میلرزد

 از  گناه  من  و  تو

همه   دنیا   صدف  است

لوء لوءش   انسان  است

 شب   عید  است   دلت  را بتکان