از ان طرف اقیانوسها امده 

گفتم اقا شما کی    هستید و به چه کاری امدی؟

ادای جنتلمن ها را در می آ ورد

یک عکس عقاب روی کلاهش دیدم اهان پس امریکایی هستی

برخی کارهایش به لاشخور ها میماند

برخی به موشها

و برخی به کفتار ها

من هیچکس ر انمیخواهم   ومن هیچ   چیزرا نمیخواهم

من    ازادی میخواهم

باران الماس       

 دشت دلم سیراب شد از مهربانی        اب حیاتی یا که اب زندگانی ؟

از لب فرو میریزدت باران الماس        از چشم تو خورشیدهای جاودانی

موهای تو رازیست بالای عدالت            بالای ازادی   و بالای جوانی

ابروی تو محراب زیبای عبا د ت          پیشانیت صحن و رواق دلستانی

دستان تو گلدسته های عفو رحمت        گویی مقرب های کاخ خسروانی

 دشت دلم لبریز شد از مهربانی          چون ابشاری از سپاس و قدردا نی

از لب فرو میریزدم باران احساس        تا تو کنار ساحل قلبم بمانی

در چشم من باشد هوای مرد پاییز        از ریزش برگ و حدیث ناتوانی

ابروی من چون چتر پیران فسرده           برفی که خوابیده به روی شیروانی

دستان من مشغول ترسیم وجودت           نقاشی سیمای پاک  قهرمانی

عقابها

هرگز عقابها ی خسته نمیبینی

هرگز عقابهای   بسته نمیبینی 

هرگز عقاب را زار و نزار و خوار

تو دسته دسته دسته نمیبینی   

تنها عقابها ،تنها ترین همیشه تاریخند

بی ترس و بی هراس 

پرواز میکنند   به تنهایی 

 پرواز در  فراز

بازیچه نیستند .

کوه بلند لانه آنهاست

در دور دستها

پرواز شان بلند 

 در اوج و قله ها   پرواز میکنند

ایران عقاب عر صه توحید است

زیبا و در فراز

 کمدی قرن بیست و یک

یک وقت هیتلر حکومت جهانی میخواست

یک وقت چنگیز و تیمور

چه رویای مردم فریبی

امروز هم حکومت پول و فساد حکومت جهانی میخواهد

چقدر وقیح و گستاخ

 للحق  دوله  و  للباطل  جوله 

بند گو ها پرواز کردند

ازقاره دور امده 

بلند گو ها ریگی در آب پر تاب کردند

برای ایجاد موج

تا اقیانوس آرامش ما را بر هم زنند

بلند گوها از زمین برخاسته

پرواز کردند تا بوسیله باد 

دشمن نا پیدا بسازند برای ما

مر حبا به بلند گوها

 که فرعون مکه را هم فریب دادند

خوانندگان سوار بر بلند گو میخوانند 

و رقاصه ها سوار بر بلند گو میرقصند

تبت یدا ابی لهب