دیده  بودی  که  چسان  

عطر  غزل  می  پیچید  

به  فضا  های  بلند

  همه  جا عطر   صداقت همه  جا  نور  امید

دور  از  دیو  سپید

   دل  و  دست  همه  گرم   دور  از  رزن  و  پندار   پلید

  چه عجب  این  همه  پندار   پلید

  همه  گشتند   شهید  

-***

دیر بازی   است   مستان  خفته  است  

سرد  و  نا  باور  و  نا   بارور  است

   و  غزلها  کو  چید

مرد  میدان  و  قناری

رفتند   

  دوره شق   رمانتیک  شده

غزلم  خسته  به  خواب  است  اسیر

   باید  امشب  بروم

تا  مگر  صبح  بجایی  بر  سم  

نا  خدا  کیست؟کجاست ؟