در   صحنه  نه  ال سی سی  بیمار  بود

خلقی   است که  حیران  و گرفتار  بود   

کردند  اگر  تبرئه ان  شوم  لعین              

 

بوی  عفن   ظلم چو  مردار  بود

این  تبرئه  نیست  بلکه  سالوس  و  ریاست 

این  تو طئه  در  مرکز  اسلام  بپاست      

وقت  است  که نهضت   سرو   سامان  گیرد                 

این  ماه محرم  است  این  ماه  خداست 

ای مصر بکش   شعله گه سوختن است   

 

رفتن به خطر تجربه اموختن است   

در کسب   یقین    بردن    رنگِ درنگ

 

درسی   ز خدا   و پیر اموختن است 

گفتم عجبا مصر که بیدار شدی   

 

کشتند ترا وهشیار شدی    

با ارتش وابسته عدالت هیهات               

خون دیدی و باز نقش   دیوار شدی 

مصر  ا   سه  فرغعون  اتش   زدند 

سادات  و  نامبیارک  و  ال  سی  سی

فرعون  اهرام  گفت  خدایی  نیست جز  من

  و  اینان  گفتند  نه خدایی  هست  و  نه  عدالتی

نان   فردا

خواستم   با  شعری  دل  او تازه  کنم

  چه   زبون در   نزدش

شعر  او  اندامش

قلمش   زحمت   بود

ورم  پا هایش   شعر  بلند

پینه  دستانش   شعر  سفید

خاک  هم   شعری  بود   که   سرا  پایش   را  می  پوشاند

و   غزلها یش  از  اینه  ها  بر  تر  بود

غزلش  موزون  میرفت  به  اوج

زیر هر  بیت  غزل  مرد  و  زنی

با  همه    طفلانش  

عمر  با  رنج   بسر  می  اورد

زیر   هر  سایه  دیوار  بلندش  

خسته  ای  بیکاری     رهگذری  در بدری  

ساعتی  سر   میکرد  

اجر  اجر   غزلش   را  میگفت

زیر خورشید  که  از  تابش خود  می  اشفت

عرقی   داشت  به  ان  چهره  مگو

و  تلاشی  که  مپرس  و  وجودش  هم   سر  تا  پا  کار

و  غذایش   ساده  ما ست  خیار

******

پولهاتان  در  بانک

دسته  چک  ها  در جیب

و  حقوقی  که   رسد  اخر هر  برج    به کیف

همه  تان   سر خوش  از  این بده  ناب

بسته های  نو  و  خشک

نان  فردا  هم   شعری  است  عجیب  

در کدامین  دیوان  می  اید؟