بسم  الله  الرحمان  الرحیم

والت ویتمن   -چه میداند از مرگ سرودی که پرواز میدهد

لامارتین هم وقتی به مرگ می اندیشد در خیال ساختن آرامگاهش است نه بیش از ان

 هرمان هسه چه بیشتر به زندگی در رویا و ابر و مه الود

تا گفتگوی شبانه اش را بنویسد

و قلبش را هرطوری هست به این وآن بسپارد

من اما از نام مرگ میهراسم هزار بار میمیرم و زنده میشوم

امریکا و اسرائیل مرگ آفرینان روزگار مایند

من از آنها میترسم آنها مشروعیت ندارند

بسم الله  الرحمان  الرحیم 

ستاره  ای  در اسمان  رویید

و ستاره  ای  در زمین

و ستاره  دو  تا  شد

خرمشهر و  دزفول 

و  چهار  تا  دهلران  و  دهلاویه  

و  شش تا قصر  شیرین  وپاوه

و همینطور شلمچه  و  چزابه

بسم الله الرحمان  الرحیم

مردی را  دیدم  که  از  دهانش

دریا  دریا  ستاره  میریخت

و  مردانی که  دریا  دریا  خون میدادند

وزنانی  با  چشمانی  درشت

که  دریا  دریا  اشک  میریختند

بخاطر  انقلابشان

و  مردمی  که  دریا  دریا  سپاس را 

تقدیمشان  میکردند  با  احترام