صبح بر میخیزم از خاک

نمازم را با پروانه های پر سوخته میخوانم

 و تعقیباتم را    با شمع ایستادگی

   به باغ میروم و به گلها   سلام میکنم

   انها  شادمانه  جوابم  را  میدهند

سار  و   قناری  و  بلبل  و   طرقه  همه  با  هم   سرود  میخوانند

اوازشان  جاری   است

    بعد   ظهر  میشود و  با  خورشید  نماز میخوانم

ساعتی  بعد   با  ماه  و  ستاره های  بیشمار

چه   اشتیاق  بزرگی دارم در

پگاه  و سحر  خدا  را  ملا  قات  کنم

من  با  باران  امدم

از  اسمان همراه  قطره ها

بارود جاری  شدم

کنار کوه  قوی  شدم

  و  به  دریا  رفتم

و   بعد  اقیانوس   شدم

من  از  قطره  ها ( تواضع  و کوچکی )

از  باران(  با  هم  بودن  و  پاکی )

از   رود  ( سرود )

از  کوه(  شکوه  ) گرفتم

من  از   دریا (تلاطم  و  تلاش )

و   از  اقیانوس ( عمیق  بودن  و  بزرگی )   اموختم

*****

تو  با  نور  امدی

  با  خورشید

با ماه

 با ستاره  ها

از  خورشید(  گرمی)

  از  ماه   (رقص  اسمان)

  از  ستاره  (درخشش  )

را  اموختی

بعد  با  من  همراه  شدی

  من  به  تو(  اب  )دادم  

(سرود  و  اواز )

  (شکوه  و  رفعت)

  و(  عمق  و  ازادی)

  و  از  تو  ( زندگی )  اموختم

   و ( برازندگی )

و ( فرزانگی)     

و(عشق )

   و(  ازادی )

سلام  بر  تو  و  سلام  بر  عشق

سلام  بر  تو  و  سلام  بر ازادی

 18  مهر  1401